A może by tak jako pokutę?

W Dniu Światowego Dnia Książki usiłuję się nie załamać ubiegłotygodniowymi wynikami badań na temat czytelnictwa wśród rodaków. Polecam zmierzyć się z bolesną prawdą pod tym linkiem:  Stan czytelnictwa w Polsce w 2016 r. Warto wiedzieć, skąd w narodzie taka pogarda dla „wykształciuchów” i niezrozumienie dla potrzeb innych niż fizjologiczne, np. estetycznych i poznawczych, które raczej trudno zaspokoić przed telewizorem. Pomimo akcji społecznych, festiwali książek, promowania każdego typu literatury – wysokiej, niskiej, ambitnej i mniej ambitnej - 63% mieszkańców tego kraju nie przeczytało w 2016 roku ANI JEDNEJ KSIĄŻKI, a 16% ŻADNEGO tekstu. Ogłaszam minutę ciszy po tym wstrząsającym fakcie…

Nie ma sensu stawiać diagnoz, dlaczego się analfabetyzujemy na własne życzenie, w kraju, w którym żaden polityk nie pokaże się z książką, bo by mu poparcie spadło. 41% badanych nie ma w domu żadnych – poza podręcznikami – książek, więc z rzeczonym politykiem się dogada. Na pytanie kierowane do moich podopiecznych, jakie gazety czytają regularnie (również online) zapada niezręczna cisza. Nieczytanie lektur tak ich pochłania, że na żadne słowo pisane nie starcza już cennego czasu. Szkoda, że w ramach pokuty księża nie chcą zadawać czytania książek. Np. za drobne grzeszki – nowela, za średnie – powieść trzytomowa lub coś nie mniejszego niż 1000 stron, a za poważniejsze przewinienia – literatura filozoficzna bez przypisów! Naród by wprawdzie mniej nie grzeszył, ale jaki oczytany stawałby w kolejce do konfesjonału i może bardziej refleksyjny! Jak twierdził U. Eco (o czym pisałyśmy już na tym blogu):  ci nieszczęśnicy, którzy łączą się w bandy i zabijają ludzi, (…) czy też palą żywcem dziecko, niezależnie od tego kim są, stają się takimi (…) dlatego, że pozostają wykluczeni ze świata książek i z tych miejsc, gdzie dzięki edukacji i rozmowie dotarłyby do nich odblaski świata wartości, które docierają za pośrednictwem książek.

Ja nie zamierzam walczyć z polonistycznymi wiatrakami. Nie chcesz - nie czytaj mój uczniu, chwal się swoją ignorancją i opowiadaj głośno, że tę maturę to zdałeś bez przeczytania ani jednej lektury. Przyklasną Ci tacy sami ignoranci. A Ty, który czytasz pamiętaj, że należysz do elity – 10%, którzy przeczytali 7 i więcej książek w ciągu roku. Fajnie, co? DB

http://pchlitarg-katja.blogspot.com/2009/11/wino-kobiety-i-spiew-andrzej-mleczko.html

Odświętnie

PalcowkiShortyKomiksowe/photos/

Udanego świątecznego weekendu, choć przez chwilę z daleka od rodzimego codziennego piekiełka, skupienia się na sobie, pysznościach na stole i niespiesznej rozmowie z dobrymi ludźmi życzą DB i AJ

Przyjaciółko, koleżanko, uczennico, kobieto...

http://remekdabrowski.pl/

Jesteście słabsze, mniejsze i mniej inteligentne, więc musicie zarabiać mniej. (J. Korwin - Mikke)

Kobietom powinno być wszystko jedno czy urodzą dziecko zdrowe czy umierające. (poseł Żalek)

Chcemy, by przypadki ciąż trudnych, gdy dziecko jest skazane na śmierć, zdeformowane, kończyły się porodem, by to dziecko mogło być ochrzczone, pochowane, miało imię. (J. Kaczyński)

Nie robiłbym z tego sprawy, podczas gwałtu stres jest tak silny, że do zapłodnienia dochodzi rzadziej. (abp Henryk Hoser)

Jako lekarz nie przepisałbym pigułki „dzień po” nawet kobiecie, która została zgwałcona – skorzystałbym z klauzuli sumienia. (minister zdrowia K. Radziwiłł)

Nie mogę zgodzić się ze względów etycznych na projekt, który mówi: róbta, co chceta ze swoim dzieckiem, bo to moje ciało. Trzeba było zdawać sobie sprawę, komu się dawało to ciało i kiedy się dawało, i jak się dawało, że się nie rozleciało. (były muzyk P. Kukiz)

To takie pobożne życzenia buców posłów, ministrów, biskupów na pozostałe 364 dni. Dzisiejszy (właściwie już wczorajszy) 8 marca – jako jedyny jest polukrowany gładkimi „życzonkami”, od fałszu których robi się mdło. Żeby poczuć się lepiej poszłam na Manifę, gdzie bez powyższej arogancji, choć ze złością, wykrzyczałyśmy swoje prawa do normalności (nie chcę nadużywać tu słowa godność, bo za często obracają  nim dziś autorzy zamieszczonych wyżej cytatów). I wiem, że jutro posypie się w całym internecie hejt na "głupie feministki", ale przyzwyczaiłam się, że Feministką  nazywają mnie, gdy robię coś, co odróżnia mnie od ścierki do podłogi (Rebecca West). I jeszcze jedno: Kiedy mężczyzna wyraża swoje zdanie jest mężczyzną. Kiedy kobieta wyraża swoją opinię jest suką. (Bette Davis). Długo jeszcze? Przyjaciółko, koleżanko, uczennico, kobieto - bądźmy solidarne w obronie przed traktowaniem nas jak ludzi innej kategorii. DB

Zwyczajnie szkoda mi drzew

Spośród oceanu złych i jeszcze bardziej złych wiadomości największe wrażenie robią na mnie te dotyczące uśmiercania drzew. Bardzo świadomie pozwalam sobie na tak egzaltowane określenie, bo jest coś przejmującego w tych powalonych pniach, a w samym procederze masowej wycinki – bezpowrotnego. Nieodwracalności tej dewastacji, jakiejś nadaktywności jej towarzyszącej nie da się tłumaczyć nagłą koniecznością zlikwidowania „nadmiaru” drzew, zarówno w przestrzeni przydomowego podwórka, jak i publicznej. Nic nie usprawiedliwia durnych tłumaczeń właścicieli prywatnych posesji: „zasadziłem sobie , to teraz sobie zetnę, moje są” ani tym bardziej wycięcia drzew miejskich. Nie mówiąc już o wieloletnim procederze wycinania drzew przy drogach, aby pozbawiony instynktu samozachowawczego idiota nie roztrzaskał się o nie. Zamiast edukować idiotę, rżnie się potencjalnego winowajcę – lipę, topolę, wierzbę. Jasne, że jak zawsze chodzi o pieniądze, ale popełniamy właśnie zbiorowe samobójstwo, rozciągnięte w czasie, tym bardziej bolesne, że świadome. Zdaję sobie sprawę, że  drzewa nie ochronią nas już przed smogowym problemem, ale jednak wiernie przez dziesięciolecia wdychały te miejskie smrody, dając nam pozór dotleniania naszych coraz bardziej obciążonych płuc. I trochę cienia. I jeszcze zapewniały poczucie estetyki, zasłaniając sobą ohydę pstrych reklam i architektoniczną pastelozę.
W kontekście statystyk określających kurczące się w ekspresowym tempie tereny zielone (z Puszczą Amazońską na czele) źle znoszę widok nawet leśnych wycinek, rzekomo pod kontrolą i dla zachowania równowagi ekosystemu (jak polowania?!). Brzmi to tak butnie i niedorzecznie, tak ludzko!DB

Ps. Polecam świetną lekturę Petera Wohllebena „Sekretne życie drzew”, nie polecam natomiast narodowej dyskusji anonimowych zwolenników i przeciwników problemu drzewnego w komentarzach netowych.

Wyemigrowałam sobie

http://remekdabrowski.pl/

W tym miesiącu nie komentuję świata, bo przestaję cokolwiek rozumieć. Fikcja staje się faktem i na odwrót, agresja rodaków za chwilę ich udławi, arogancja polityków, okazuje się, nie ma dna, smog i grypa dopełniają obrazu zagrożenia. Nie umiem tego zgrabnie i błyskotliwie opisać. Niech się tym zajmą zawodowcy. 

W tym miesiącu wyemigrowałam do świata, którego ramy określam sama - do świata moich książek i filmów. Tak, wybrałam wewnętrzną emigrację lub jak usłyszałam z wyrzutem – konformistyczną ucieczkę od realu. Nie jest to wprawdzie świat milszy od tego za oknem, ale przynajmniej sama dokonuję wyboru, czym będę się katować, przy czym płakać i co zaprzątnie moją głowę. Zachłannie kończę jedną książkę i zaczynam kolejną, kompulsywnie oglądam najnowsze filmy, starając się zasłonić nimi burowo-lutowy świat. Lubię też godziny spędzone w szkole, próba nauczania literatury daje mi poczucie złudnego sensu. Oczywiście z chwilami przebudzenia, w których dotyka mnie brutalna świadomość, że spośród trzydziestu kilku osób w klasie, tylko mnie bawi świat fikcji. Mimo to lubię się łudzić, że może te minuty zainteresowania nie są tylko wynikiem grzecznej rezygnacji złożonej w ofierze gombrowiczowsko nudnej placówce. A może i są? W ramach terapii zamierzam pokazać swoim podopiecznym fragment programu rozrywkowego, do którego prowadzący zaprosił śpiewającą gwiazdkę będącą przykładem, czego nie wolno sobie zrobić. Gwiazdka wprawdzie opisywana jest w wikipedii jako osoba sukcesu, piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka i była modelka i jest nawet przekonana, że umie śpiewać, ale na pewno nie umie mówić. Tzn. w ojczystym języku. W obcym nie wiem. Gwiazdka usiłowała zbudować zdanie pojedyncze (złożonym, obawiam się, mogłaby się udławić), ale nie dawała rady. Tuszowała swoją bezradność nerwowym śmiechem, powtarzaniem frazy „no wiesz” i poprawianiem pozycji na kanapie. Mimo usiłowań ze strony prowadzącego nie udało się z gwiazdki wydusić nic, co by przybliżyło jej osobę i twórczość (?) i może chwała panu, bo byłoby to jeszcze bardziej przykre przeżycie, choć przyznam, że dla mnie i tak traumatyczne. Moja rybka akwariowa jest tak samo ładna i przynajmniej nie próbuje mówić ani śpiewać. I świat jakoś na tym nie traci. Więc pokażę uczniom to zjawisko, albo jakieś inne, bo przykładów bez liku i jeszcze raz cierpliwie wytłumaczę, po co należy uczyć się języka ojczystego. Że to nie tylko obowiązek patriotyczny (wprawiam się w nową podstawę programową!), ale przede wszystkim moralny i estetyczny! Cytując klasyka, to jest:

sprawa smaku
Tak smaku
w którym są włókna duszy i cząstki sumienia.

I będę to z uporem maniaka powtarzać, bo wbrew pozorom ta  linia "podwójnie przerywana" i ta gwiazdka "no wiesz" to produkt tej samej bezczelności, ordynarnej i nieakceptowalnej dla ludzi posiadających choć trochę poczucia smaku wykształconego przez kontakt z literaturą (tą szkolną też), teatrem, kinem itd, itd. I dlatego emigruję dalej. DB